‘Awel, ’t is eigenlijk een uit de hand gelopen grap…’

​

Wat het fenomeen Fleddy Melculy betreft, kan dat tellen als understatement. Er hingen eens een spook, ene met een klakske en ne zot met een masker van groen caoutchouc aan den toog…

​

Van het een komt het ander: puur uit liefde voor hardcore en metal én met veel goesting om te entertainen wordt een eerste demo ingeblikt. Wanneer brulboei Jeroen Camerlynck — tevens frontman van De Fanfaar, de backingband van Urbanus — op 18 januari 2016 de lyricvideo van T-shirt van Metallica online gooit, heeft hij geen flauw benul van wat voor heksenketel dat gaat ontketenen. In half jaar tijd ontpopt het illustere gezelschap zich tot één van de meest populaire Belgische metalacts van het laatste decennium.

​

Diezelfde zomer schopt Fleddy het meteen tot op de grote rockpodia der lage landen. Hun mallotige mix van brute hardcore, zwaarmetalen mokerriffs en stand-up comedy — gratis tombola, iemand? — gaat er even lekker in als een Bifiworsten na een uurtje circlepitten. Vanaf dan pikken zowat alle Vlaamse media de anthems over verloren sleutels, lege broodzakken en andere zwaar onderschatte first world problems op. Fleddy takes Studio Brussel, Eén, Humo, De Standaard, De Morgen en Knack Focus … Alleen bij Kerk en Leven en Radio Maria blijft het oorverdovend stil.

​

Maar wie is die Fleddy Melculy nu eigenlijk? En hoe heeft hij zich zo kunnen vastbijten in de Belgische en Nederlandse metalscene? Zijn het de uit het leven gegrepen teksten? De boosheid of de bulderlach? Het mysterie en de maskers misschien?

​

Who knows. Who cares…? Kom het gewoon zelf ontdekken.